De vergeetput - Lorin Parys
Een pleidooi voor verandering
Een kind opvoeden dat al een hele geschiedenis heeft en nooit echt van jou wordt? Het lijkt ingewikkeld, maar toch besloten Lorin Parys en zijn echtgenoot het te doen. Zijn eigen ervaring vormt de aanleiding tot een persoonlijke en kritische doorlichting van de bijzondere jeugdzorg in Vlaanderen.
Ze zijn momenteel met 27.000, de kinderen die in aanraking komen met bijzondere jeugdzorg. Ze zitten in een instelling, krijgen thuisbegeleiding of wonen bij een pleeggezin. Maar bovenal zijn het onzichtbare kinderen, afwezig in het publieke debat. In De vergeetput geeft Lorin Parys hen een gezicht en gaat op zoek naar hun verhaal. Dat levert hallucinante getuigenissen en al even hallucinante cijfers op. Over draaideurkinderen die in 33 instellingen hebben gezeten bijvoorbeeld. Of over jonge thuislozen, van wie een derde ooit in de bijzondere jeugdzorg verbleef. Maar ook over hoe het beter kan.
Vroeger hadden ouders van geplaatste kinderen geen rechten, nu heel veel. We hebben van de terugkeer van een kind naar zijn biologische ouders onterecht een heilig huisje gemaakt. Iedereen ziet dat we te ver zijn gegaan.
- Peter Adriaenssens, professor kinderpsychiatrie KU Leuven
Lorin Parys is ondernemer en samen met zijn echtgenoot Bart pleegouder van een jongen van vier en een meisje van één. Sinds 2009 wachten ze op de komst van een adoptiebroertje of -zusje. Lorin Parys is ook columnist voor De Standaard en politicus voor N-VA.
De visie van Lorin Parys in 5 punten :
- Een nieuw soort pleegzorg, de permanente plaatsing.
- Een uitgewerkt statuut voor pleegouders.
- Een nieuwe benadering van adoptie.
- Een frisse wind doorheen onze jeugdinstellingen: financiering op basis van resultaten (pay for results).
- Een wettelijk kader voor draagmoederschap.
Uitkomst studies:
27.000 Vlaamse jongeren doen jaarlijks een beroep op jeugdzorg: een verdubbeling op 12 jaar tijd = 1 op de 70 kinderen. 4.427 jongeren staan op de wachtlijst.
Een kind heel zijn minderjarigheid opvoeden in een begeleidingstehuis kost € 1.000.000. Vaak verlaten ze de jeugdzorg zonder diploma, werk of huis.
Jaarlijks € 375.000.000 aan private aanbod in jongerenwelzijn.
Ouders doen ertoe: 60% minder kans op arrestatie en drankprobleem (15-jarige studie over kansgroepen met gezinscoach).
Sommige kinderen hebben in slechts 5 jaar in 33 instellingen gezeten, anderen hebben meer dan 60 begeleiders gehad.
Ouders moeten gemiddeld 7 jaar wachten op een adoptiekind, maar 2 op 3 kinderen vinden geen ouders in pleegzorg.
In Halle-Vilvoorde is 0,7% van alle kinderen geplaatst, in Hasselt 2%: het belang van het kind is nochtans overal hetzelfde, maar hangt i/d praktijk af van de beschikbare plaatsten.